BESTECİ VE İCRACILAR

HÜSEYİN SAADETTİN AREL

(1880-1955) İstanbul’da doğdu. 1918 yılına kadar çeşitli devlet kurumlarında görev yaparken bir yandan kültür ve müzik üzerine makaleler yazmıştır. Çocuk yaşlarından itibaren hem Batı hem de Türk müziği dersleri alan ve mandolin, ney, keman, kemençe ve piyano çalan Arel, 1943 yılında beş yıllık bir sözleşme ile İstanbul Belediye Konservatuarı’nın müdürlüğüne getirilmiştir. Sözleşmesi sona erince İleri Türk Musikisi Konservatuarı Derneği’ni kurmuştur. 1948 yılından sonraki yazılarını bu derneğin yayın organı olan Musiki Mecmuası’nda yayımlamıştır. Arel, Türk Filarmoni Derneği’nin de kurucusu ve ilk başkanıdır. Aynı zamanda hukukçudur.

Türk müziği sistemini ve tarihini birçok yönden incelemiş ve kuramsal çalışmalar yapmıştır. Hüseyin Saadettin Arel, Rauf Yekta Bey ve Dr.Suphi Ezgi ile birlikte Türk müziği sistemini bilimsel ölçülerle açıklayan üç müzikçiden biridir. Besteci olarak ise hem Batı müziği hem de Türk müziğinde örnek ve özgün eserler vermiş ancak sayısı iki bini aşan eserlerinin çoğunluğu basılmamış ve seslendirilmemiştir.

Ölümünden sonra basılan eserlerinden bazıları ise şöyledir:

Türk Musikisi üzerine İki Konferans (1964)

Türk Musikisi Nazariyatı Dersleri (1968)

Türk Musikisi Kimindir? (1990)

Prozodi Dersleri (1992)