MISKAL VEYA MUSİKAR

Organolojinin "çok borulu flütler" arasında incelediği çalgılardandır. İnsanoğlunun icat ettiği en eski çalgılardan olan çok borulu flütler, bir zamanlar yeryüzünün hemen hemen bütün bölgelerinde kullanılmıştır. Organologların Pan flütü diye de adlandırdığı çok borulu flütlerin büyük çoğunluğunda boruların alt tarafı kapalıdır. Günümüzde Romanya’da, Kore’de ve Güney Amerika ülkelerinde farklı biçimleri yaygındır.

Osmanlıca mıskal sözcüğünün, Farsça musikar’ın bozulmuş biçimi olduğu sanılıyor. Birçok başka çalgı gibi mıskal de Osmanlılara İran’dan gelmiştir. Yapı bakımından Rumen nai’sinden farksız olan mıskal, Türk müziğinde XVIII. yüzyılın ortalarına kadar büyük rağbetle kullanılmış, sonra terk edilmiştir.

Mıskalin iki boyu vardı. Büyük olana şah mansur, küçük olana ise küçük mansur denirdi. Daha çok dindışı müzikte kullanılan mıskal, kapalı mekânlarda tek üflemeli çalgı olarak veya ney ile bir arada çalındığı gibi açık hava şenliklerinde zurnanın yanında da yer almıştır.